Duygusal Diyalektik Şiiri - Suat Bingöl

otobüs duraklarının gayri meşru çocuğuydu ilk öpüşmemiz.
apartman bacalarının yapay bulutlu bir gecede.
önce ellerim uyanmıştı yüz yıllık uykusundan,
coğrafi keşifleriydi bu duygusal devrimin ilk halkası.
ardından kalbim tüm kanımı boşaltmak için parmak uclarımdan.
sonra gözlerin doldu yüreğime hıçkıramadım.
ve dudakların çırpındı ürkek güvercinim korkma avcı değilim ben.

otobüs duraklarının ilk çocuğuydu öpüşmemiz.
ilegal,
yasaklı bir imge gibi.
korkuyorduk kalabalıklardan ikimizde, tenhaları seviyorduk.
tutsaktık ikimizde özgürlükleri seviyorduk.
soğuktu gece ve hiçbir günahı bu kadar benimsememiştik.
otobüs duraklarının tek varisi öpüşmelerimiz.

bu kentin sevimsiz ergenleridir ilk öpüşmemiz.
yeni terlemiş bıyıkları, asi bir çoçuk.
bak o gemiler ki yolcusuydu ipsiz okyanusların,
şimdi çıtırdıyor kemikleri ellerimin.
dudaklarım kuru, bir iki çizgi geçiyor alnımın orta yerinden.

tükürdüğümüz kaldırımların işsiz gençleri ilk öpüşmemiz.
keskin bakışlı, cesur, başıboş köpekler gibi.
bak okyanuslarıma ki en derindi çekildi suyu karadayız nerdeyse.
çatırdıyor direklerim battı batacak, belim iki büklüm.

ölü beyinlerin yalnız yaşlıları artık ilk öpüşmemiz.
öylece bekliyor o durakta gelen giden yok.
ağardı benzi, genzi balgamlı.
bak dibi dünyanın yedi katman içerdeyiz, boşuna çırpınışlar.
çürüdü kemiklerim, saçlarım toprak kokuyor.
gözlerin kara bir taş ki en güzel yeriydi keşvimin.

geçmiyor bu duraklardan artık otobüsler.
ışıklar yanmıyor ve karanlık en sevdiğimiz argümandı zil takışlarımızın.

öldü bak bu kentin özgür çocukları.
sil denizlerini ağlama yeter....

SUAT BİNGÖL