Yıldızlara bakınca
İnsanoğlunun bedenini doldurup taşıran duygular,
Nereden gelir
Hiç anlamam.
Bence, yıldızlar; gökyüzünün fırçalanmamış süt dişleri
Bu duygusallık bir gün beni öldürecek, biliyorum.
Kendi kendine konuşmak,
Tabiatı seyrederken, onun resmini çizmeye benziyor.
Ressam olmasan da önünde duran güzellik, kağıda bir şeyler çizdirir
Denizlerdeki dalgalar ne kadar asil
Değil mi
Hele bide o rüzgar değdimi yüzüne
Kendini seçilmiş hissetmene kim engel olabilir ki…
Bense, denize bakıp hayranlık duyacağıma,
Kıyıdaki çöpleri topluyorum.
Güzellik kusursuz olmalı galiba, diyorum.
Arada, asil duygular kaynıyor tabii…
Kayıt Tarihi : 19.1.2017 23:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!