Ortada yanan sarı,fersiz lamba.
Boylu boyunca loş,hüzünlü bir hava.
Değişik çehreler ve yükselen değişik sesler.
Arkası kesilmeyen ayak sesleri ve sohbetler.
Bir kapı açılıyor yandan aydınlık beyaz ışık.
Ferahlık hissediyor ruhumuzdaki karanlık.
Bir sülüet ilerleyip kayboluyor bir yanda.
Tüm umutsuzluklara rağmen gülmeyi unutmadım.
Yaşamayı öğrendim hayatta, ayakta kalmayı.
İnsanları öğrendim, yüzlerinde maske.
Savaşmayı öğrendim, yenmeyi dövüşmeden.
Gözpınarlarım yaşla dolsa da bunları saklamayı öğrendim
Devamını Oku
Yaşamayı öğrendim hayatta, ayakta kalmayı.
İnsanları öğrendim, yüzlerinde maske.
Savaşmayı öğrendim, yenmeyi dövüşmeden.
Gözpınarlarım yaşla dolsa da bunları saklamayı öğrendim
