Duygulu insan, yeşermiş bir ağaç gibidir.
Güneşi, suyu, toprağı sevgi ile yoğurur.
Çeşit çeşit meyve olur.
Şifa veren merhem olur.
Olmadı, serin bir gölge olur.
Duygusuz insan ise, kurumuş bir gövde gibidir.
Ne güneş, ne su, ne de toprak fayda eder.
Ya ateşe odun olur,
Ya baltaya sap olur.
Kayıt Tarihi : 7.5.2013 19:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!