Duygularında yürümek;
belki anlayamadım,duygusal dünyan.
çok yönlü uçları vardı;
sokak sokak değişirdi bazen.
Anlamsız bir bakışın vardı,
başka müziklerde bulurdum kendimi.
Duymak zorundaydım, çok farklı sesleri.
Empati kurardım, ben olmaktan çıkardım.
Ne tuhaf değil mi? Tarzın giyinirdim;
çok sevmesem de siyahı.
Öyle düşünürdüm az konuşurdum.
Konuştuğun kadar düşünürdüm.
Senin için kurgulardım küçük bir dünya
bir tiyatrosal yaşantıydı benim.
Seyircisi az ve uzak..
Seyircisi belirsiz sahnelerde.
Hep seni kurgulardım
oysa ne kadar yoğundu duygularım…
Kayıt Tarihi : 27.1.2012 21:37:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Nazım Işık](https://www.antoloji.com/i/siir/2012/01/27/duygularinda-yurumek.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!