Yalnızlığımı kim bilebilir,
Kim duyabilir çaresizliğimi.
Uykusuz sabahlarca yitikliğim..kim bilebilir
Ezilmişliğin verdiği acılarla tükenmişliğimi.
Kim diriltebilir ölgün ümitlerimi?
Yorgun bir günün ardından güneş batarken..
Acı bir özleyiş yakar kalbimi.
Artık sonsuz bekleyişlerde ağlamıyorum
Aramıyorum beyhude, kaybettiğim sevgini.
Sevme..sevmeyin....sevmesinler!
Bende sevmeyeceğim.
Tüm duygularımı söküp atacağımiçimden..
Tüm özleyişlerimi tüketeceğim.
Hayallerimin gerçekleşmesini beklemeyeceğim boş yere.
Bakışlarım belli belirsiz asılı, bir yerde
Ve yalnız....
Duygularımın tükenişini bekleyeceğim.
Kayıt Tarihi : 29.1.2009 13:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Nasıl ki sevincimizi haykırıyorsak, isyanlarımızı da haykıracağız...Söz geride kalacak, umutlar ileriye taşınacak tabi...
İsyankar yüreğin haykırışını da kutluyorum...Tebrikler..(10)
Tükenişi beklemek bir son değildir.
Biz garip bir yolcuyuz,insanlar,
Yolumuz bittiği yerde başlar...
Siz istemesnizde sizi seven ler elbette var..Sevgiler
TÜM YORUMLAR (5)