Duyguların Ruhundan Sana Uyanmak

Duyguların ruhundan sana uyandım dün gece
Ela gözlerin yine alıp götürmüştü beni uzaklara
Ellerin her buluştuğumuz zamanki gibi saçlarımda
Başım omuzunda, etraf sen kokuyordu
Dudaklarımızda verdiğimiz sözler; sözleşiyorduk
Hatırlar mısın? Bahçemizde sarı güller
Hep sonbaharda açardı
Avuçların dolu dolu saçardın saçlarıma
Ayrılık getirmezdi sarı güller
Onlar da bilirdi;
Biz gülle dikeni,
Toprakla suyu gibiydik
Ne dün ayrıldık ne de yarın ayrılabilirdik
Bizim ne ilkbahar buluşma zamanımız
Ne de sonbahar ayrılık zamanımız oldu
Biz hep vardık ay gibi güneş gibi
Hep vardık...

Duyguların ruhundan sana uyandım
Martılar denizin maviliğinde kanatlandığı vakit
Bir özgürlükte kendimi diğer özgürlükte seni görüyorum
Son nefes tadında çekiyoruz maviliği
Ateşten kavrulan içimiz ferahlıyor bir an...
Sonra umuda doğru tek bir adım
Gelecekten çalma manasında
Hep aynı tutku
Aynı şevk koynunda
Aynı yolda beraber atılacak adımlara doğru
Tek bir çatıda çift kişilik sonsuzluğa uyanmak uğruna

DUYGULARIN RUHUNDAN SANA UYANMAK!

HAVLİYE ECER
21.09.2008/Pazar