Öfke; Üzümün kahredişi anaya doğru,
Öyle keskin öyle berrak ve duru.
Nefret; Suya inat döküşüdür ağaçların yaprağını,
Bahardan uzak,Kimbilir kaçkez yaşayacak hazanı.
Elem; Yavrusunu kaybeden kuşların acı çığlığı,
Çaresiz yorgun bir ses böler ıssızlığı.
Hasret; Yağmur damlalarının kardeşliğiyle akıştır derelere,
Bilmem ki kaç dere sabırla ulaşır denizlere,
Yalnızlık; Gökyüzünde kaybolan bir kuyruklu yıldız,
Hem kendini bitirir hemde dostlarını zamansız.
Çaresizlik; Umutların tükenişidir kalp kesesinden birer birer,
Değerini bilmedikçe daha neler gelir gider.
Kayıt Tarihi : 7.7.2010 01:05:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

TÜM YORUMLAR (1)