gidecek yerim kalmadığı anda
bir adım attım boşluğa yankısı kayboldu
gözlerim artık alıştı karanlığa
bilmediğim yerlerdeyim
ne burdayım nede orda
uzakta derin bir boşluktayım
kendi hayatımda gölgeyim
ne tam varım nede yokum
kimbilir belkide ben bile tanımam kendimi
ne sevdiğim dokunur yaralarıma
ne de kalabalıklar sarar yalnızlığımı
belkide uzaklaşmak istiyorum sadece
gök yüzündeki yıldızlar bile uzak benden
bir yıldız kayar dilek tutmam
dilekler bile yorulmuş beklemekten
uykular kaçar sıkılmış belki benden
gözlerim kapanır son bir umutla
ve o an yankılanır içimde bir fısıltı
artık kimse kalmadı
sen bile.
Kayıt Tarihi : 1.11.2024 02:38:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!