Duygularım Deprem Yeri Şiiri - Kenan Çar ...

Bu nasıl felaket, bu nasıl acı?
Tek kelam etmekten utanıyorum
Böyle bir acının var mı ilacı?
Kalemi tutmaktan utanıyorum

Yıkımı görünce kanım çekildi
İflahım kesildi, kalbim söküldü
Lokmamın içine alev döküldü
Lokmayı yutmaktan utanıyorum

Virane yerlerde nabzım atmıyor
Bitmiyor azabım, derdim bitmiyor
Ayağım kalkmıyor, dizim tutmuyor
Ben adım atmaktan utanıyorum

Oğlunun başında ağlar bir baba
Ağlarken kalpleri dağlar bir baba
Yanına yaklaşsam ne der acaba?
Yanına gitmekten utanıyorum

Umuda kalkanlar derde yatarken
Açıkta, ayazda, karda yatarken
Çocuklar enkazda, yerde yatarken
Yatakta yatmaktan utanıyorum

Facia, felaket ara ver bize…
Doğrulup kalkmaya süre ver bize
Allah’ım sabır ver, çare ver bize
Kadere çatmaktan utanıyorum