Ben en çok bugün üşüdüm.
Ben en çok bugün ağladım.
İki peçeteye sığdı da gözyaşım,
Bu ömrüme bu günü nasıl sığdırdım,
Anlayamadım.
Yürümeye cesaret edemeyişimde saklıydı duygularım.
Üşüyen bedenim değil kalbimdi.
Tahmini ne zaman gider kulaklarımdan haykırışın ?
Sokak sessiz, sokak boş
Bir ses ki, ne desem boş.
İlk defa yalnız olduğum bu yerden,
Belki de son defa ayrılıyorum.
Gözlerim anılarımı süzüyor,
Duygularım damlıyor..
Kayıt Tarihi : 31.1.2020 01:49:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Cumali Erkut](https://www.antoloji.com/i/siir/2020/01/31/duygularim-damliyor.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!