Duyguları Şiiri - Mecit Emre Bülbül

Duyguları

Zamanım doldu
Ama hala umutluyum
Son birkaç senesi belki hayatımın
Hiç ölmeyecekmişim gibi
Sanki yeni doğmuş bir bebek gibi hissediyorum
Kendi etrafında dönen bir topaç gibi
Doğumda ipten ayrılmış
Hızla dönen
Hızla dönerken fark edilmedik şeyleri umursamayan
Şimdi fark etmediklerime ağlıyorum
Çok sevdiğimi fakat söyleyemediğimi
Kalbini kırmak istemediğimi
Gururumu gerekirse yenebileceğimi
Hepsi içimde kaldı
Gözlerimde suladım tomurcuk söyleyemediklerimi
Beynimde bir ağaç gibi büyüdü dertlerim
Saçlarımla döküldü yaprakları
Terleyen avuçlarım
Telaşlarda kurudu veya üstüme sildim
Tek kürekli bir sal gibi
Cesaretle karşı koymak istedim dalgalara
Ya yolumu kaybettim
Ya da salla birlikte battı cesaretim
Ölümü hiç düşünmedim
Yaşamın kıyısındaki mutlu balıkçıydım
Gece tüm yıldızlar ağıma takılırdı
Düşlerime ekerdim yıldızları
Geceyi bir güneş aydınlatırdı
Bir de sevdiklerim ağıma takılmayan yıldızlarda
Ufukta hep açıktı gözlerim
Gönlümün kıyısına vuran dalgaları hep seyrettim
Pişman değilim
Sadece yalnızım
Bu benim cezam
Sevgili karamsarlık ve ölümün yalnızlığı
Ve hiç kimse yakınlarda
Sorumsuzluk duygusu kaplamış umursamazlığı
Günahların bedeli ödendi
Yaşlılık, yalnızlık ve ölüm

15.04.2000

Mecit Emre Bülbül
Kayıt Tarihi : 17.1.2008 11:50:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!

Mecit Emre Bülbül