Duygular Söze Dönünce Şiiri - Mehmet Yücel

duygular söze dönünce
bir hortumdur kopar yürek deltasında
koparır ağaçları kökünden
çatısını uçurur can evlerin
sonra bir yağmur bir yağmur
göz ırmağı taşar yatağından
alıp götürür ne varsa
bir sen kalırsın
ellerin boşluğa kenetli
bir sen daha kalırsın kader yumağına sarılmış
ezilmiş dökülmüş kırılmış
dur durak nedir bilmeyen

duygular söze dönünce susarsın
ya çığlık çığlığa olmak
ya kana kana içmek
ne farkeder ki
ikisi de yangın belirtisi
ikisi sevda özlem umut
yanık yanık söylenen bir türküsün kimi zaman
kimi zaman dağlarda bir eşkıya sayarsın kendini
yaşam avuçlarının içinde çırpınıyor
özlem ovasında çatışan cengaversin
mısralar silahın
duygular barut
ha desen patlayacak
koparacak kıyametlerin alasını

duygular söze dönünce
bakışların başı dumanlı ağrı dağını andırır
döktüğün yaşlar okyanusaları bulandırır
he bebeğim
he gözüm
he benim hayatımın mucize kör yanığı
ver ellerini
ellerin ki belalı başımın sığnağı
ellerin ki deli yüreğimin uçurum barınağı
düşmek ne güzelidir ellerinle senden taa derinlere
buralara umut dilenmeye geldim
mevla aşkına
bir yudum

duygular söze dönünce
biri hayal çıka gelir
kapıyı vurmadan
densiz
destursuz
insan olmaya gücün yeterse öldün demektir
dirilsen ne olur
binlerce yıl yaşlandın
olmak yada olmamak çizgisinde biri var
aynalar yalan söylüyor