Adım Sermet, soyadım Apaydın.
Karanlıklardayım.
Sarıldım durdum da yıllara,
Nedense kavuşamadım aydınlığa.
Yaşam basamağı elli dokuz
Bilinir mi ki?
Kaç basamak daha kalmış?
Fidanlar büyüdü meyveye döndü,
Kaldık iki.
Sorsam yarınları kim bilebilir ki?
İşte ömür treninde bir yolcuyum,
Gidiyorum son durağa doğru.
Orası hangi istasyon?
Var mıdır bilebileni?
Ulaşmadan oraya,
Bulabilir miyim ki aradığım huzuru?
Gün akşamına, can Yaradana mutlak kavuşur.
Neler kazanılmış neler kaybedilmiş,
Kim bilebilir ki?
Zaman dolunca ömür dediğin biter.
Ruh uçar gider.
Beden toprakta kalır.
Duygularsa mısralardadır…
Kayıt Tarihi : 11.12.2009 01:50:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!