Ağlamak sessizce biteviye
Gözler kurumuş iki pınar
Güller gördüm goncaları ağlamış
Gülmeler coşkusuz,
Ağlamalar bir öksüz çocuk denli
İçime gömdüm kinimi, bastırdım öfkemi
Çektiğim aman vermez acılarla kardeş gözyaşlarım,
Ağlamak bana doğduğum günden miras
Karnım acıktığında, altıma ettiğimde,
Okullu olduğum ilk günde ağladım.
Öğretmenin tokadında, çocukluk aşkımda…
Ve ekmeğimin peşinde Salzburg mahpus damında
Duvarlar arasında katıla katıla,
Belgrad garında için, için ağladım.
Hüzün kokan vagonlarda burnumu çeke, çeke…
Toprağa verdiğim canlara ağıtlar yaktım
Birde köpeğim Dost’a sızılı, sızılı ağladım.
Teselli verecek kimsem yoktu tanrıdan başka
O’da görünmüyordu ortalıkta!
Ağlamak duygu patlaması, ihtiyaç, ruhun arınması
Her yaşam öyküsünün içinde vardı,
Her zaman kâh incecik bir gözyaşı, kâh sel olup akan
Yanaklardan süzülüp kuruyan dudakları ıslatan
Her şey sırayla duyguların, acılarında
Bir sırası varmış demek ki,
Bugün vatan için canını esirgemeyen şehitlere ağlıyorum
Bu nasıl bir azap tanrım, ne zaman dinecek gözyaşları!
Dinmez ER / Çeşme / 2016. 05. 22 /
Dinmez Er
Dinmez ErKayıt Tarihi : 22.5.2016 17:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bugün vatan için canını esirgemeyen şehitlere ağlıyorum
Bu nasıl bir azap tanrım, ne zaman dinecek gözyaşları!
Her yaşam öyküsünün içinde vardı,
dinmez er hocam ağlamakta br duygunun bir hüznğn bir sevincin göstergesi kutlarım güçlü kaleminizden dökğlen yürek sesinizi
Şiiriniz çok güzeldi.... Dileyelim bundan sonra ağlamalarınız olacaksa sevinçten olsun...
Kutluyorum sayın Dinmez Er....
TÜM YORUMLAR (5)