Duygular Şiiri - Serap Keles

Derin bir düşünceyle çıktım yola,
Ne düşündüğümü, bilmiyorum,
Karmakarışık kafam,
Sanki ben,ben değilim,

Önce atını insafsızca,kırbaçlayan,
Bir adam, arabayı çeksin diye,
Adeta, kırbaç üzerimde şaklıyordu,
At yerine.........
Sonra bir çocuğu döven bir adam,
Burnu kanamıştı çocuğun,
Çocuksa ağlıyordu çaresizce,
Zavallı at nasıl dayanıyordu,

Onca acıya, yüke,
Zavallı çocuk,nasıl dayanıyordu anca acıya,
İnsan nasıl duygusuz olabilirdi,
Onları bu durumdan kurtarmak istedim,
Yapamadım,
Sanki dondu ayaklarım, ilerlemiyordu,
Bağlanmıştı ellerim, hareket etmiyordu,
O, anda kendimi duygusuz hissettim,
Tıpkı ötekiler gibi,
Utanmıştım,kendimden,
Kendimden ve insanlığımdan.

1984