Duygular Şiiri - Ümit Yılmaz1

Namus, iffet hepsi yüce duygular,
Yoksun olan insanlıktan ne anlar?

Duygu karışıktır, derinine inilmez,
Görünene de mi hüküm verilmez!

Yüzlerinden sevgi akan insanlar,
Kalplerinde neden fitne hazırlar?

Yüzümüze gülüp, arkadaşlık edenler,
Bilmem niçin arkamızdan atarlar?

Kalbi, düşüncesi kara olanlar,
Sevmeden, sevilmeden ne anlar.

Kardeşçe duygularla yaklaşıp,
Sonra da arkasından sövenler:

Bilmezsiniz kardeşlik ne, sevgi ne,
Çünkü düşmemiş hiç nasibinize.

Yoksunsunuz, bu güzel duygulardan.
Anlamazsınız pırıl pırıl ruhlardan.

Ruhunuzu rakı, şarap karartmış,
Yüzünüzü kötülükler sarartmış.

Devam edin bu yol, nere varacak,
Bakın halinizi kimler soracak.

Ne varsa yine de hakiki dostta,
Yardım için, yüze gülen arama.

Dost acı söyler ya, sözüne inan,
Odur çünkü seni ancak koruyan.

Bir gün gelir de başın düşerse dara,
Kırgın olsa bile, seveni ara.
14.04.1975
Pamukpınar