Duygular(2) Şiiri - Yusuf Cantürk

Senin için hiç durmaz, acı ve çile çekerim,

Bu dünya mı? zevklerinden, hepten vazgeçerim.

Kendi ektiğimi, yazık ki, yine kendim biçerim,

Şarap mı, zehir mi? Ne sunarsan, hemen içerim.

Dualarda her zaman, benden önce, sen varsın,

Bırak kâlbim, hep seni böyle, sessiz ansın.

Benim için sen bir vâsi, bir ummansın.

Bırak kâlbim kavrulsun, her zaman, ateşinle yansın.

Çıkaramam ismini, söküp atsam kâlbimi,

Unutamam hiç bir an gözlerinin rengini;

Yıllar yılı birlikte, yarım asır dilimi,

Hüznünü yaşadıkça, çaresiz hissederim kendimi.

Hem gecemsin, hem de gündüzüm,

Bazen gülersin, bazen duymakta hüzün

Solgun gördüm seni, yine mahzundu yüzün.

İlk bahar, yaz derken, yazık ki yaklaşıyor güz’üm.

Kâlbim seyahatte, senden çok, çok uzakta,

Mecnun gibi, dere tepe, dağlar aşardım,

Deniz üzerinde beyaz, görkemli bir yatta,

Seninle birlikteyim, inan, birden şaşırdım!

Temmuz, ağustos sanki yanar gibiyim,

Mevsime bağlı değil, ateş gibi yanar yüreğim.

Bir esinti getir her gün, yüksek, yeşil yayladan,

Bu ruh, bu can bu âlemden hemen kaymadan!

Yusuf Cantürk(E.Hv.Kur.Alb.)