Duygulanış 1 Şiiri - Ahmed Aştiyan

Karamsarlık mı.?
Öfke mi bu bedeni dalgalandıran.!?
Hatırlayişa sebep.
Düşüncelerin o en dik yamaçlarında gezinirken,
Kaç kere atıldı zaman,
Kuyunun dibindeki surat
Ayni anda yerin dibinde.
Kül renginde toprağı iğrendiren
Hangi doymuş gözün
Hangi büyük sözün dilinde.
İhtiyatsızdır zaman
Taraf tutmaz,
Umursuz,
Eşittir her zaman
Oysa acı ;
Kalbi
Ruhu
Bedeni
Yok edişin,
Kendisinin varı
Saydirir tek tek günahları,
Affı sever olmalı,
Pişmanlık beyaz kefenin cebinde.
Direnmek nafile
Bir çocuğun ağlayışinda
Melodileri, kör ve derin daldıran
Ahh hangi acı hangi zaman bunun tarifinde.
Ve sessizlik, çift sürer tüm izleri
Sanki aranacakmış gibi bir hali
Ahh o somurtkan hali
Günlerini saymakla meşgul
Derdi kendisiyle misali.
Koşacak zaman geliyor işte
Hadi bırak bütün öfkeni
Kıyam et ve içindekini sürükle
Olmayacak evet
Ama yinede vazgeçme.
Çünkü
Vazgeçince toprak
Vazgeçince su
Vazgeçince..
Kendin olmayacaksın..!