Duygu yüklüyüm Şiiri - Mustafa Kurtbey

Duygu yüklüyüm
Kar yağdıran bulutlar gibi
Rüzgâr savuruyor yüreğimi
Nereye gittiğimi bilemiyorum,
Dalıp gidiyorum okyanuslara.
Ucu yok,bucağı yok umutların
Hüzünlenip,
Ağlıyorum gökten yağan,
Yağmurlar gibi.
Gözyaşlarım nehirlere,denizlere
Yine okyanuslara karışıyor.
Okyanuslardayım.
Dalıp gidiyorum sonsuzluğa,
Sonsuzluğa.
Benim yaşamım sonsuzluk.

Bu siyah saçlar nerede,
Bana kış gelmiş,
Kar yağmış başıma kar,
Kar beyazı gözlerim, diyor
Üstümdeki kaşlar nerede.
Kaşlar sonbahar yaprakları gibi dökülmüş.
Kışa hazırlık olsun diye.
Ya bıyıklarım onlara ne oldu,
Onlarda kaşa özenmiş,
Kaş yoksa ben de yokum diyor.
Ya yüreğim her zaman sımsıcak gülüyor acı,acı.
Belki kaderin cilvesine gülüyor.
Anlamsız gelen kışa sitem ediyor.
Nerden geldi bu kış diyor.
Sonbahardan önce kışmı gelirmiş diye.