İnsanoğlu hüzünü sever,
mutluluktan bir çırpıda vazgeçebilen yapımızın,
hüzün hoşuna gider hüznü çıkarıp atmak oyüzden zordur,
hüzün tembellik gibidir, aylarca işsiz kalmış bir işçinin,
sabah erken kalkması nasıl zorsa,
mutluluğa ulaşmakta o kadar zor gelir duygularımıza,
o yüzdendir bu hüzün,
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta