Duygu Seli!. Şiiri - Ekrem Çiçek

GÖNÜL GÖZÜ! Duygu SELİ!..

Varlığın BİR NEFES;
Ona bağlı HAYATIN
Duyulmaz hiçbir ses,
ÖLÜMDÜR SON KATIN!..

Türkiye de Vatanımda;
Yaşananlar ÇOK ACI
ADİL BİR YAŞAM için,
Sensin yine TEK İLACI!..

İyi günde, kötü günde;
Unutma SÖZ verdin
Hem yarında, hem dünde,
Koşarım! Her neyse derdin!..

Anı biriktirdim, ANI;
Oku da beni tanı,
Yanıt sende unutma,
Nedir, İNSAN yapan İNSANI?..

Yıllar yılı azar azar;
Zaman bile ŞOKA girdi
CAN derdinde Pazar,
Satıyor ÇARESİZ derdi!..

Bembeyaz bir KAR verdin;
Beklenen o; YAR verdin,
Kara kışta BAHAR verdin,
Nefes aldık NEFES ocak!..

Ya ardından sövecekler;
Ya da hep övecekler,
Geriye KALAN var mı?
Belki de onu dövecekler!..

Her şey emrine girdi;
Senin için hazırladım
KAİNAT SOFRASI’nı serdi,
BÜYÜ diye adım adım!..

O bakışı var ya, O BAKIŞI;
Yaza çevirdi, KARA KIŞI,
Asaletine kurban olduğum,
Güneştir GÜLERKEN sarılışı!..

Mevsimler peş peşe;
Aylar teker, teker
KOŞAR gibi ATEŞE,
Seni eker, beni eker!..

Unutma; ÖMRÜNDEN çalanı;
HAYATINI elinden alanı,
Mermeri DELEN O ACI,
Gözyaşıdır, geri kalanı!..

O her şeyi biliyor da;
Bilmediği tek İNSANLIK
Zaman ÇOK GEÇ kaldı,
Yaşam-hayat BİR ANLIK!..

Çiçek derki; SÖZ bitti;
Gönüldeki GÖZ bitti,
Hazineydi anlamadı kul,
EMANETTEKİ ÖZ BİTTİ!..