Duygu Satan Tacirler Şiiri - Cağlar Akarsu

Duygu Satan Tacirler,
...
Çöl de bir kervan yavaşca
yürüyordu..
Ayaklarına binlerce toz bulaşmıştı,
Kızgın bir güneş tepede,
Başına sardığı, beyaz örtüyü,
Yakıp da geçiyordu.
Önünde uzanan,tepeler,
izi kalmamış yollarda,
Yorgun,başı boş divane gibi,
Dönüyordu.
...
Tacirler,bir vaha kenarında,
Duygulardan, derin bir kuyu,
Kazmışlar,içine bir kova,
Sallamışlardı.
Bir birikim içinde insan,
Çaresizçe baktı,
Hurma dalları arasında,
Taze bir meyvanın,
olgunluğunda Onu buldu,
Ruhuna bir soluk üflendi,
Birden can verdi.
...
Susuyordu,
sözcükler, çölde kayıp giderken,
Dalgın gözlerle, çevresine baktı,
Sivri ve dikenli bir kaktüs,
Dalında, mavi bir çiçek bıraktı,
Korktu,tacirler koparıp,
Pazarda satmaya,
Uzandı,birden ellerine,
Battı,sivri bir diken
...
Kızgın çölün ortasına düştü,
Al bir damla kanın sıcaklığı,
Fikirler alabora oldu.
Fırtınada toz ve duman,
Herşey karıştı.
Tacirlere koştular,son ümitle,
Nerede duygularım? diyerek,
Kervan da,arkada kalmış,
Bir deveyi gösterdiler,
Mahsunca,yere çökmüştü,
Mecalsiz gözlerle, bir kez baktı,
Bir bedevi,elinde bıcak,
Önüne diz çökerek, yanaştı.
...
Tüm tacirler aldılar paylarını,
Sattılar duygularını.
....
Çöl ejderha gibi dilini uzattı,
Yutmak ve yıkmak istedi herşeyi,
En saf duygularını savurdu,
Dünya da satılan.
Vahanın ortasında sussuz kuyu,
Bu çarkın içinde dönmüş hisler,
Boyunu kesik bir deve,
Çevresinde dolanmışsa,
Aldırmadı,
...
Son bir nefes de mırıldandı,
Onu bana bırak!
'duygularım benim olsun'
....
2004/2/ekim