Adın geçti bir telefon görüşmesinde. Her nedense kulaklarım misafir oldu ahizeye. Şiir tonunda bir ses vardı kablonun diğer ucunda,ilk kelimesi bilmece gibi. Adının harflerine benzeyen bir adam en kafiyeli dizeleri sıraladı bir bir dilinin ucundan. Kimse duymasın ister gibi fısıldadı çözemeyeceğim bir bilmece daha o dolgun ses tonuyla. Aruz ölçüsünü bozmadan sesleni verdi adımın ilk harfini.
Yağmurun kokuları serpildi yanaklarıma,derin bir uykuyu noktaladı parmak uçlarıyla.
Adın geçti bir yaz yağmurunda. Yeni doğan güneşin altında bir ses dalgalandı sağ omzumdaki meleğin kulaklarına. Kanatlarından nur indirdi yüreğime en saf haliyle. Ve daha niceleri..Bulutlar örttü üzerime. Çiftleşti gözkapaklarım damlayan gözbebeklerimle.Senenin ilk yağmur tanesiydi.
Sözlerimin kalemimin ucuna döküldüğü anlarda beynim senli odalarla kaplanır. Bilirim ne zaman konuşmak istesem sonunu beklemeden susturursun dudaklarımı. Duymadığın, o son defa kulaklarına fısıldayamadığım bir 'seni seviyorum' asılı kaldı dudaklarımın en ölümsüz zamanın da. Görüyorum beni unutmuş gibisin. Bir mekânda otururken aklından koparılıp atıldığımıi ve evin kilidini açarken, kendini yatağa atarken dahi uyuşmuş beynin de olmadığımı biliyorum.
Aşık olmuştum, seni görebilmek, arkadaşın olabilmek için tütüne başlamıştım ve hayır sevgilim kendime zarar vermem zerre umrumda değil di. Bir sabah, birlikte kaldığımız gecelerden, ilk defa göğsünde uyanmadığımda kal demen için gittim. Sana aşık olmaktan değil kendimden vazgeçtim.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!