Duygu Gürbüzer Şiirleri - Şair Duygu Gür ...

Her şeyinle kışa benzetiyorum seni
Bakışlarınla karlı dağların doruklarından
Büyüyerek gözlerime inen bir çığ
Büyüdükçe büyüyor,
Ne varsa önüne geçen
Alıp götürüyor bilinmeyen diyarlara

Basımı alıp gıdecegım
senden cok uzaklarda terkedılmıs kohne bır yere,
belkı kendımı vuracagım huzunler denızıne
belkı bır mutluluk sarkısı olacaksın dılımde
hasretını yasadıgım doymadıgım hayalıyle yasadıgım
belkı bır nehır mısalı yanaklarıma akacaksın kan sıcaklıgında

Umut nedir diye kendi kendime sorup durduğum zamanlar oldu.Umut kimi zaman beklenen bir tanıdığın gelmesiydi,bazen bilinmeyen bir eldi sırtımızda varlığını hissettiğimiz.Bugün ise umut onlarca çocuğun yazdığı mektubun içinde gizli olan,yüreğime ışık saçan,beni hayata bağlayan satırların ta kendisi..
Sevmek,sevilmek her zaman bencillik mi içerir diye sorardım kendime..Hayır bencillik olmadan da sevebilir insan.Bazen yükselen ses tonunun altında sımsıcak bir sevgiyi hissetmektir sevmek..Sevilmek ise tüyleri ürperten,insanın içini ısıtan sımsıcak bir duygu..Hiç bukadar çıkarsız sevildiğimi hissetmemiştim…
Kenar mahallede fakir ailelerin çocuklarının okuduğu bir okulda ders veriyoruz şimdi..Seviyoruz,seviliyoruz,emek veriyoruz,umut saçıyoruz,umut buluyoruz…Her insan bir yanında sevgiye açlığını gizler bunu ilk defa bukadar kesin biliyorum..Ve sevginin zamanı mekanı yoktur..Kısacık bir sürede insanların sevdikleri,değer verdikleri biri olabiliyorsam sevgi zaman kavramına sığdırılamayan bir duygu olmalıdır.
Şimdi sessiz sessiz haykırırken içimden bende o çocuklara birkaç satır bir şeyler yazmak istedim.Belki hiçbir zaman haberleri olmayacak bu satırlardan ama onları yaşatacağım hem hatıralarımda hem de yazılarımda..Öğretmenlik nedir ne değildir çok tartışma olmuştur..Ama ben biliyorum öğretmenliğin ne olduğunu..Öğretmenlik nedensiz sevebilmektir..Öğretmenlik affedebilmektir..Öğretmenlik yol gösterebilmektir..Öğretmenlik karamsarlıklarla dolu ufacık yüreklere umut olabilmektir…Öğretmenlik ablalık ağabeylik yapabilmektir..Öğretmenlik gülümseyerek,saç okşayarak,değer vererek,zaman ayırarak bir insana insan olduğunu hissettirebilmektir…

Gökyüzünden bir yıldız kayıyor..Önce ışıktan bir yol çiziyor,yüreğime mavi,beyaz gibi umut renklerini taşıyor… Sonra yok oluyor parıltısı ardından bakakalıyorum…Umut tükeniyor,hayaller yok oluyor..Bir ben kalıyorum,bir de yalnızlık…Tüm iyi duygular terk ediyor beni,gülüşün terk ediyor,sevgin terk ediyor..Hüzün kalıyor bende,bir de bayram sabahının kimsesiz çocuklara öksüzlüğü hatırlatışı gibi kekremsi bir yalnızlık kuruluyor yüreğimin karanlık kuytularına…Güneş ne zaman doğacak,ne zaman bitecek bu acılar…
Güç arıyorum her geçen saniyede,biraz sabır,biraz umut,biraz mutluluk..Herşeyden biraz istiyorum sadece öldürmeyecek kadar yemek misali,ölmeyecek kadar yaşamak istiyorum..Yanımda kimse olmasa bile hatırladıkça aydınlığı yüreğime taşıyacak hayallerim olsun istiyorum..Varlığıyla hayat bulduklarımın eksikleri kapansın istiyorum…
Bir ülke istiyorum örneğin,güneşi batmayan bir ülke..Irmakları olsun; kenarlarında faili meçhul cinayet kurbanlarının bulunmadığı,sularına kanın karışmadığı ırmakları..Dağları olsun,serin yaylarları ana kucaklarını sıcacık yuvalarını rahat yataklarını bırakıp özgürlükleri için gencecik delikanlıların,gelinlik çağındaki kızların sığınmadığı dağları olsun..Gökleri olsun; masmavi tertemiz..Sadece kuşların uçtuğu,bulutların huzurla oynaştığı gökleri olsun..Analar,eşler,evlatları olsun..Dillerinde ağıtlar değil mutluluk stranları hayat bulsun…Yasları değil bayramları anlatsın dengbejleri..Yiğitleri öldürülmesin mesela,yada ölüm çalacaksa kapılarını yiğitliklerine yakışır bir şekilde çalsın ölüm kapılarını..Öyle bir ülkem olsun ki bir uçtan bir uca mutluluk rüzgarları savursun umutları..Her yerde huzur olsun,barış olsun..Öyle bir ülkem olsun ki hiç kevokasipi’si olmasın..Barış hakim olsun heryerde ve barışı temsil eden hiçbir varlığa ihtiyaç duyulmasın..Simgesi olmasın hiçbir şeyin..Herşeyin kendisini yaşasın insanlar…Savaşmadan kavuşsun insanlar özlemini çektikleri özgürlüklerine…Anadiliyle anlatsın herkes kendini..Kültürlerini yasaklar olmaksızın yaşatsın herkes..”Artık yeter” desin insanlar fakat bu sefer olmaz bukadar güzellik,bukadar özgürlük olmaz anlamına gelsin bu “artık yeter” sloganı..Lafta kalmasın kardeşlikler ve dostluklar..Her insan insan olmakta ısrarcı olsun düşmanlık yapmakta değil…
Bir ülke istiyorum düşlerimin ütopik olarak adlandırılmadığı..

Belki yine gelirim ansızın çakan bir şimşek gibi,
Belki yine akarım gözlerine gök gürlemeden yağan bir yağmur gibi
Dudaklarından dökülen iki üç kelime olurum belki
Gitme,benimle kal,benim ol,bende kal gibi,,
Belki yine gelirim ansızın henüz ıslakken yanakların
Ve dudaklarını kanatırcasına dile geldiğinde özlemin

Yitik bir mevsimin çiçekleri gibi
Bir yana savrulduk bir hiç uğruna
Rüzgar vurdu savrulduk
Yağmur vurdu ıslandık
Talan vurdu uslandık
Ama birbirimize geç kaldık

günlük güneşlikkende yagmur yagarmıs ınsanların yuregıne
kan kırmızı acılar yasanırmıs ıcerlerde bır yerde
dumanı tuten sıgaralar sıs olup kor edermıs umutları
snra ınsan bır basına kalırmıs yalnızlık duvarlarına carpa carpa
omur denen bir gül varmıs guzel bır kızın saclarının arasında
bazen acımasız bır veda koparırmıs güzellıklerı bırbırınden

Hadi,hadi gel gönlüme
Aydınlat kara gecemi yine
Bekliyorum seni bu geceye
Hislerimle dans etmeye
Belki,
Bir çınar gibi yıllanır sevgimiz

Aşk ne?
Sevgi nedir?
Ayrılık,gözyaşı,tebessüm nedir aşkta?
Bana bunlaın açıklamasını yapabilir misin?
Ayrılıklara çare,
Gözyaşlarını silen melek olabilir misin?

Yıllar geçtikçe ömrümden silindi yavaş yavaş
Önce anlar sonra anılar gunler aylar yıllar
Alıskanlıklarım degıstı once sonra yasantım
Bir sigaram terk etmedi beni dumanına ciğerlerimde yer verdiğim
Aldığı herseye karsılık senı verdı bana hayat
En buyuk alıskanlıgım duman gözlüm