...Duygu Fırtınası.. Şiiri - Devrim Öztan

Umut tutuyor ellerimi
Gülüyor, güneşten daha parlak gözleriyle
Çekiyor bilmediğim bir yerlere doğru
Güzellikleri seriyor gözlerime bütün şatavatıyla
Uzatıyorum ellerimi
Sevinç birleştiriyor ellerimi umuda.
Sonra bir el tutuyor yakamdan
Onu tanıdım bu nefretin ta kendisi
Sevinç çekiliyor aradan
Umudun utangaç eğiliyor başı.
Umudun şevkatli ellerinden
Soğuk bir el alıyor ellerimi
Bir gezinti yapıyoruz mazinin bahçesine
Öfke kokuyor, hüzün kokuyor
İçime çekiyorum
İçim yanıyor alev alev
Ve alevden bir canavar
Büyüyor içimde kocaman kocaman.
İçimdeki canavar büyüdükçe
Acıkıyor intikam istiyor
Fakat fırsat yok
Kimbilir nerelerde.
Gözlerime bir perde iniyor siyah tan
Önümde belki koca uçurumlar
Kıbırdıyamıyorum...
Korkular serpişiyor etrafıma
Çaresizlik çıkageliyor
Korkular tükeniyor,çaresizlik girdikçe kanıma
Kanım donuyor.
Derken zaman fırtınası
Alabora oluyor herşey
Ne canavar, ne intikam ne de umut
Ve en sonunda
Yaşanılanardan artakalan bir burukluk...