Aydınlıkla karanlığın savaşında
Galip gelen gece olunca
Şehrin ışıkları sönmeye başlar yavaşça
Gürültü yerini sessizliğe bırakır boş kaldırımlarda
Ayın ışığı odadan içeri sızınca
Bir çocuk belirir gözyaşlarıyla
Küçük esir kadın
Yalnızlıkla bağlı kolların
Genç yaşta yaşamışsın
Acısını aşkların
Soğuklar yüzüne
Dertler yüreğine işlemiş
Savrulurken bir yaprak misali yükseklerde,
Rüzgarın etkisiyle takıldım senin yüreğine.
İlaç gibiydi varlığın,öpüşün,dokunuşun,sevişin
Şimdi sensiz yaşamamı benden nasıl istersin?
Aşk mı tutku mu alışkanlık mı benim sevgim?
Sensiz yaşamaktansa ölmeyi tercih ederim.
Beni hiç anlayamadın sevgilim
Hayallerinde yaşardım ben farkedemedin
Aklın oyun oynar ben sadece bir siluetim
Aşkımız yalandı her şey senin eserin
Üzüntü,gözyaşı ve keder
Bir akşam güneşiydin pencereme çarpan
Ve yavaş yavaş batan
Bense seni yakalamaya çalışan
Ama başaramayan,
Her kayboluşunda ağlayan,
Ertesi güne doğman için Allah'a yalvaran...
Bir hüzün kapladı bu akşam yüreğimi.
Sevmek ve sevilmenin arasında kalmışım
İnsan sevilmese de sevebiliyormuş kardeşim.
Sevmenin daha ne olduğunu bilmeden
Terkedilmenin acısını yaşayıp ağlayabiliyormuş
Hayat zor, yaşamak anlamsız
Ellerim titriyor,içimde bilmediğim bir heyecan
Aklımda binbir düşünce dört dönüyor
Bilmediğim bir dünyada cevapsız sorular
Yüzüm parça parça,kırık aynalar
Dört duvar arası yüreğimde bir acı var
Karanlık çökmüş,öter korkusuz baykuşlar
Bazen boğazında bir düğüm vardır çözülmeyi bekleyen,
Haykırmak isteyen,sözlerini yüreğinin.
Bazen düşünceler vardır aklında,
Hiçbir zaman ne düşündüğünü bilmeğin.
Bazen biri vardır aklında çok sevdiğin
Ama benliğinden de uğrunda vazgeçemediğin.
Bu gece seni terkediyorum sevgilim
Köpekler ulurken sessizliğinde
Bir ses de ben ekledim ayak seslerimle
Sokak lambalarının aydınlattığı yüzümde
Bir iki damla gözyaşı sileyim diye
Bekleme beni dönmem geriye
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!