Duygu Doğum Sancısı Şiiri - Sadık Softa

Ben, ayın ışığını, ateş sanan gariban,
Zavallı pervaneyim, boş yere dönüp duran.
Göklerin o sınırsız boşluğunda derbeder,
Ben kanadı küflü kuş, ben bi çare, gariban.

Sen benden uzak ışık, sen gönül kıvılcımı,
Gönüller yakışığı, sen kirpikler ıslatan,
Sen dağdaki ateş ve gönüldeki alev;
Ben duygular içinde savrulan bir yıldızım.

Duygu doğum sancısı verir her zaman bana,
Ben zamanı yol bilip, yorulan savaşçıyım.
Ancak bir kıvılcımdır, dumanından savrulan,
Benim bütün dünyamı sarar parlak bakışın.

Düğümler, duyguma gem; yaşarım buz çağını;
Uzaktan uzak bana, sevdan zaman aşımı.
Ayrık otu gibidir, yoldukça kuvvet bulur.
Duygu doğum sancısı verir her zaman bana.