Duygu bağı Şiiri - Osman Aktaş

huzuri divanda kırdığım putlar
her gün ibrahimi bana bağlar
kurtları görmeden havlayan itler
operayı kurup fona bağlıyor

kıytırık bir düzen yoldurur otu
boşaldı kazanlar dolmadı kutu
kim geçmiş gördün mü henüz sıratı
kendini kendinden sana bağlıyor

bu ne derin uyku bu nasıl rüya
ne yapsan düzelmez bozuksa maya
gitmek için hemen girdik sıraya
ay değil gün değil ana bağlıyor

bizi size sizi bize düşüren
kendi varlığından biraz aşıran
geceleri günden ışık döşüren
insan neresine kına bağlıyor

ay yıldızı ben de seni kıskandım
seni de kendimden bir parça sandım
ateşi olmayan ocakta yandım
ayağım nil kolum tuna bağlıyor

dağlar çiçek açtı meleşir kuzu
gel de eritelim aradan buzu
bu denli yeterli artırma dozu
geceyi bitiren tana bağlıyor

hüseyin fizahi çevrilir çarkın
ta baştan kesilmiş akmıyor arkın
bire iki metre hem evin barkın
köşkünle sarayın hana bağlıyor

12 Kasım 09
Bursa