Dünya denen bu alemde,
Yaşamak, ne zormuş meğer.
Umutsuzca çabaladım,
Yoruldum yıprandım aşkım.
Aşkım beni hep yok saydı,
Duygum bana bir kırbaçtı.
Ekmek değildi davası,
Sevmek sevilmekti gayesi
Aşkına hep esir oldu,
Yollarına bakıp durdu.
Esaret bitmeli diye,
Gayreti çabası oldu.
Bozkurt'un sevdası aşkı,
Dünya aleme yayıldı.
Sevenlerin tek emeli,
Mutlu sona ulaşmaktı!
İbrahim Bozkurt
Kayıt Tarihi : 30.9.2019 21:37:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Dünyada ki her şey güzeldir. Amma insanların biribirine tutkulu olmaları çok daha güzeldir. Çünki sevmek ve sevilmek yaşamların tek kaynağıdır. Dünyada yalnız yaşamak mümkün değildir. Yalnızlık Allah'a mahsustur. Bu konuda çok şey yazılabilir. Özetle budur diyorum.
![İbrahim Bozkurt](https://www.antoloji.com/i/siir/2019/09/30/duygu-82.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!