yaprak titremezken,
sabahın altısındaki soğuğu andıran
sesiyle
hem düşümü böldü,
hem kendi düşlerine sövdü.
gülmekle ağlamanın
yasak olduğu ülkede,
yaşattığı umuttu
pencere önlerinde yetişen sevgiler.
unuttu görünmeyen parmaklıkları
şarkıları özgürlüğü söyledi..
gözlerini güneşe çevirdi,
bulutları hiç görmedi..
Kayıt Tarihi : 25.1.2004 18:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!