Duydunuz mu Şiiri - Yorumlar

dünyada yalan olan hiç bir şey yok! hayat var. yaşamak var. sizler gibi çok çok değerlim yazarları, şairleri var.bilim adamları VAR.bu güzel şiirinizi görünce okudum ve tebrik ettim. Yarım gören gözümden yeniden ameliyat oldum. . sizlerle fazla ilgilenemedim. düzelince yeniden doyasıya okuyacağım. selam size kutluyorum.

Gerçekçi konusuyla, muhteşem anlatımıyla günün şiiri olmayı fazlasıyla haketti.

Şairemizi ve günün şiirini gönülden kutluyorum...

Nicelerine inşallah...

Sevgilerimle....

Çok güzel bir öykü şiir. Kutluyorum. Yürek sesiniz daim olsun...

Şiiri bir daha okudum günün şiiri olmayı hak ediyor bir daha kutluyorum saygılar sunuyorum.

Beklentilerdir insanı yaşatan..... Var eden, hayat bağlayan...

Umuttur yaşamın kuru dalları yemyeşil gösteren... O kuru dallarda tomurcuklar hayal ettiren... İnsanı yüreği yaşatır, güzel anıların tekrar yaşanacağını zanneden o yüreği yaşatır...

Bazen o kadar inanır ki insan buna, gerçekleri görmezden gelir ve saplanır kalır... işte o zaman gerçek hayattan kopuşlar başlar... Oysa, gerçek, bütün haşmetiyle karşısında durmakta, ve onu görmesi için beklemektedir... sabırla ve inatla...

Şiir bu duyguları çok akıcı bir dille okuyanı ikna etmeye, beklentilerinin gerçekleştiği sanrısının ikna edici yaklaşımıyla işlenmiş...

Çok ders alınası yaklaşımlar var.... Kutlarım Fulya Hanım.... Sevgilerimle....

Böyle duyarlı bir çocuğunuz olduğu niçin ne kadar övünseniz azdır Fulya Hanım. yaşlılık da zordur tabi ki, her istediğini istediğiniz kolaylıkta yapılamadığı için. Yalnızlık çok daha zor çünkü paylaşımdan uzak, iletişimden uzak olduğu için. ben yine de hayatı kolaylaştırmak hem de güzelleştirmek bakımından "UMUT" diyorum, umudun yürekten eksilmemesi. Birilerinin geleceğini beklemek, birinin arayacağını bilmek, birinin bir şeyler söyleyeceğini hissetmek, o yalnız kalbi hayata bağlayacak en büyük bağdır. Umut, gönlün ekmeğidir... Duyarlı yüreğinizi gönülden kutluyorum.

Öncelikle kızını çokça kutluyorum bu anlamlı seçimi için. Sevgiler ona...

Şiir çok güzel ve çok anlamlıydı. Hepimizin bu durumda sıklıkla empati kurması lazım.

Ama kızınızın sorduğu "yaşlılık mı daha zor, yalnız bırakılmışlık mı?''...sorusunun cevabı

kesinlikle "yalnız bırakılmışlık"tır... yaşanılanlardan ve gördüklerimden yola çıkarak bunu söylüyorum. Bence yani....

Tebrikler Fulyacığım...Yüreğine kalemine sağlık...Sevgilerimle...

Önce şiiri, sonra öyküsünü okudum.Seçilen tema, başlık, işleniş, hepsi mükemmel...Müthiş bir empati şiiri okuduğumu anlamam hiç zor olmadı.Öyle olduğunu bile bile tüylerimin ve yüreğimin ürpermesinin önüne geçemedim.

Şiirin hepsi bir yana final çok sarsıcı ve muhteşem ötesiydi:

İnanmaktan hiç geçmedim
Bilirim.. Burada unutmazlar beni...
Gelirler!
Zaten hayatta tutan bu ümit değil miydi
Bilirim gelecekler!

Efendim!..
Duydunuz mu siz de?
Kapı mı çalındı...bak gördünüz mü...
Dedim ben.. Bildim... Geldiler..!

Duyuyor musunuz sesleri?


Sokak köpekleri için yazdığım belki de şimdi pasif olan bir şiirimde:" sahibim beni burada, yalnız bırakmaz ki...O gelecek...Mutlaka gelecek..." demiştim onların duygularından seslenerek..

Şair yüreği işte böylesine naif.bazen bir sokak köpeğinin, bazen bir çocuk bazen de bir yaşlının kimliğine bürünüyor kolayca duyguları. Hele kalem de Fulya' cığımınki kadar yüreğiyle barışıksa işte böyle okunmaya doyulmayan şiirler dökülüyor ak kağıda...Ve bize de gönül dolusu tebriklerimizi göndermek düşüyor...
Nicelerine Fulya' cığım. Kalemin hiç susmasın....Sevgiler...




Eeee...Gelelim öyküdeki soruya:

Yalnızlık her durumda zordur. Yalnızlık bir başınalık değildir. Yürek ıssızlığı, paylaşımsızlıktır bir bakıma. Kalabalıklar içinde de yalnızdır insan yüreğinin sesini duyan yoksa.. Şiirin kahramanı sanki bir odaya mı kapatılmıştı herkesten ayrı... Elbette değil. Zaman zaman Narlıdere huzur evine onları ziyarete gittiğimde ne kadar kalabalık bir aile olduklarını, kendilerine ne çok aktiviteler sunulduğunu, ne kadar iyi bakıldığını gözlemledim. Fakat yetmiyor işte... Yetmiyor. Hiç kimse ve hiç bir şey insanın çocukları kadar sıcak ve yakın değil ki...

Yalnızlık zor zanaat, yaşlılık da..Hele kisi bir araya gelince katmerleniyor acı. Ehh... Bu iki zoru o yaşta taşımak kolay değil. Hiç kolay değil... Yılların yıprattığı o beden, o yürek nasıl taşısın onca ağır yükü?...

Emeğine, yüreğine sağlık sevgili Fulya' cığım...

2017/ 46. * Haftanın Şairleri * 1. * si seçilen dizelerinizi kutluyorum Fulya Hanım

Çok güzel ve duygulu bir şiirdi. Yaşlanınca biz de mi öyle olacağız bilmem ama içime şimdiden bir korku düştü desem yeridir.
Aslında ne yaşlılıktır, ne de yalnızlıktır zor olan.
İnsan elbette yaşlanır ve bunu hayatının en başından beri bilir.
Yalnız kalmaksa birçok insanın özellikle belli yaştan sonrakilerin sık sık istedikleri, emekli olunca kafa dinlemek gibi hayal ettikleridir.
Zor olan unutulmaktır, aranıp sorulmamaktır, ilgisizliktir. Bir telefon açılsa, internetten çiçekçilerin sitelerinden bir çiçek gönderilse bu bile onlara günlerce yeter.
Bak şimdi, kızınız da bir hafta orada kalmış, onlarla yemiş içmiş, arkadaş olmuş. Eminim çok sevmişlerdir, mutlaka kendi gidemese de telefon etmeli, samimi olduklarına selam göndermeli.
İçtenlikle kutluyor, saygılar sunuyorum.