Duydun mu sevgilim? Şiiri - Gönül Çalımlı

Duydun mu sevgilim?
Gülüşlerimiz El eline düşmüş,
dudaklarım yosma kaldırımlardaki serseri ayak izleri öpmüş!

Sen beni kirpiklerine as sevgilim
harika bir fotoğraf olurum orada
Özgürlüğüm gözlerinle sınırlanmış bil sen
bil ki anarşizmin en güzel örneğiydi gözlerin
ki içimdeki heyecanı, İsyana Yelken açtırıyordu
Mavi deryalar sokağında
Nasıl oluyorduda kilometrelerce uzaktayken
gözlerin telaşlı bir heyecan yaratabiliyordu yüreğime!

Ne gülüşün,
ne de gözlerin durdurur artık zamanı
Günler geçiyor üzerimden,
fotoğrafının bir köşesi yırtılıyor
Yok artık güzelliğini tescil edecek hiç bir kanıt,
bir vardın bir yoktun sevgilim
Bir ömürlük umut bağlamıştım oysaki
nöbetçi umudumda bitap düştü asfaltlarda
Ben ç/öldüm sen seraptın artık!

Hırçın yağmurun hırslı damlalarında kuruttum kelimelerimi
uzaklığın ise soğuk bir ceset gibi yatıyordu aramızda
ah!
artık çok dokunuyordu bana gözlerin tarafından unutulmak

ve bana bahşettiğin yokluğunla
pekte gururlu ölüyordum..

Gönül Çalımlı