Duydun Mu Sevgili? Şiiri - Orhan Bahadırsoy

Bir çift ayak bulmuşlar denizin sahilinde,
dua da okuyormuş denizlerin dilinde.
Kısa ve biraz da hasta ayak...
duyanlar anlamamış,
ne diyormuş acaba bu son nefeste ayak?
Haber almış polisler,
sahibini arıyorlar kasaba, sokak, dalan.
Ne senet var, ne iz var,
iki çıplak ayaktır sahilde olan, kalan.

Bir çift el de bulunmuş sahilden uzak olan
bir evin çatısında.
Asılmış gömlek gibi elbise askısından.
Parmakları ezilmiş,
dirseğinden kesilmiş!
Tırnağı kopup kalmış,
üstü toz tutup kalmış!
Haber almış polisler,
sahibini arıyorlar kasaba, sokak, dalan.
Ne senet var, ne iz var,
iki toz tutmuş eldir askıda olan, kalan.

Bir çift göz de bulmuşlar iki yol ayırımında.
Belerip bakıyormuş dört yana
yolun sol kaldırımında.
Beyazı kan bağlamış,
uzun kirpiklerini
kırpıp kırpıp ağlamış.
Haber almış polisler,
sahibini arıyorlar kasaba, sokak, dalan.
Ne senet var, ne iz var,
iki kan damlayan gözdür kaldırımda olan, kalan.

Duydun mu sevgili?
Haber geldi mi sana?
Bir çift ayak arıyor izlerini hâlâ...
Bir çift el yokluğuna asık,
bir çift göz yollarını bekliyor yazık, yazık!
O gözler benim gözüm,
bakar umutlarımın sana baktığı yerden.
O eller benim elim,
asılmış gömleğinin yoka çıktığı yerden.
O ayaklar da benim,
gezer senli günlerin sensiz aktığı yerde.