Duydun mu Mark Şiiri - Vaner Kayaçelebi

Sigara dumanını geceyle paylaşmam imkânsız gibi.
Haydi, sende yak Mark!
Çünkü var olmadan yok olacağız!
Despot topluluklar kadar sıradandı tüm yalanlar.
Gecenin bedenime inen tekmeleri kadar doğal, içten ve kendindendi antidespot uyanışım.

Sana tüm güzelliklerimi açtım.
Yaşam güzelliklerini bize açtı.
Yaşam güzelliklerini bana attı.
Yaşamla elle ele kırlara cıktık.
Dağları delip bayırlarda tıkandık.

Hep birinci tekil şahıs kipini kullansam da kendimde hep dördüncü tekil şahıstım.

Haydi Mark!
Somut kalıplardan sıyrılıp soyuta at koşturmaya yönelelim.

Biliyor musun Mark, âşıktım!
Aşkın, nadide ellerine âşıktım!
Aşkın, seyyah ayaklarına âşıktım!

Âşıktım çünkü kendime yönelmiştim!
Âşıktım ve doğru yol arıyordum!

Aşka, kapalıydım! Çünkü aşkın körelen somut kavramına baş kaldırmıştım!
Güzeldim,
Hoştum,
Sempatiktim…
Gökyüzüm vardı ve o hep benimleydi.
Gökyüzüm, bana sadık kalmaya muktedirdi.
Güzelliğim çocuksu şarkılara yönelmişti.

Biliyor musun Mark, kapalı kutu olmamalı bu akşam yeryüzü!
Yeryüzü kapalı kutu olmama noktasına erişmeli!
Gökyüzüne ne zaman el uzatsam beni içine alma noktasında kararlı.
Of! Gökyüzüne direnmem lazım.
Gökyüzüne direnmem kısa ve anlamlı olmalı!
Ardından bıraktığın o yüce dağlar, bir koşu yanıma gelip dudağımı öptü, Bedenimle sevişti…
Günler sonra soyut tırmanışlarım beni, tıkanan ilişkiler göstergesi yaptı.
Artık, ilişkilerim yoktu.
Oyunlarım, yoktu.
Yaşam beni içine çekmiş sigara dumanını ise yüzüme üflemişti.
Ruhum sigara dumanı kadar tutsaktı artık.
Ah Madam! Ruhum erozyona uğradı.
Çıkarın lütfen beni dogmatik kılıflarımdan!
Ve lütfen beni kavramlardan uzak dünyanda sevin, okşayın…

Mark, sağlıcakla kal ve kalanlara benden bir sigara!