Kaybetmiş yüreğim
Seni vahşet kıyımlarda
Dost yürekli güller kavşağında
Akmış al kanımız inim-inim
Güllerinle aramıza Sevdiğim
Ayrılıklar girmiş etnik taşların
Bir yağmur gibi hala bu çağda
Başımıza yağdığı arenada
Bu kırım bu ırkınım bu zail ve cahil
Dehşet dolu Mantık bizim değil
Soyun dikenleri ve yaralarını her yön
Evine dönercesine özüne dön
Yıkılmasın umut direklerin bu Mezopotamya da
Talan edilip yakılmış olsa da hanen
Bu dünya bizim evimiz Kıtalar da bahane
Ve yaşatacağımız yarınlar
Aklımızın sahilinde gülüşken beklerken
Realiteye katılmak için
Yakılacak ilk ateşin kıvılcımıyla
Tutuşup canlanacak kadar amade
Kendini tutuyor her hammadde
Her şeyin kederini değiştirmek için
Duydun mu hiç din-dinç
Ayrılık dolu dilin lehçesinde bir an için
Yaratanın öldüğünü
Yaşar Doğan/ Hekim Coşkun/22.06.06
Not: Bu çalışma yaşar dostun emek ve katkılarıyla ortaklaşa bir üründür.
Hekim CoşkunKayıt Tarihi : 23.6.2006 17:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Cok güzel Yazmisiniz
Yakılacak ilk ateşin kıvılcımıyla
Tutuşup canlanacak kadar amade
Kendini tutuyor her hammadde
hakimiyet,hikmet ve felsefe bağlamında
olağanüstü bir dörtlük
TÜM YORUMLAR (2)