Duydum ki Her Gece Ağlıyormuşsun

Duydum ki her gece ağlıyormuşsun
Hasret rüzgârlarına
Gözyaşlarını salıyormuşsun
Gurbetin çileli yollarında
Geçen günlerine yanıyormuşsun
Kaderine isyanla
Kaderini yazan kalemine lanet ediyormuşsun

Gurbetin çileli yolların da
Uzaklardasın
Hasretin rüzgârlarıyla
Zamanın bitiminde
Vuslattan uzak mekânlara
Savrulup gidiyorsun
Adına da kader diyorsun

Adı kader mi?
Yoksa feleğin oyunu mu?

Sen ne dersen de
İster kader
İstersen feleğin oyunu
Adını koyarak
Kendini avut
Ben hiçbir şey demeyeceğim
Kendimi kandırmayacağım

Duydum ki her gece ağlıyormuşsun

Sana bir şey söyleyeyim mi?
Ben ağlamıyorum
İsyanda etmiyorum
Sadece kahroluyorum

Ağlamak çözüm mü?
Ah! Bilseydim çözüm olduğunu
Gözlerim bulut olurdu,
Gözyaşlarımsa sağanak yağmur

İsyan etmek çözüm mü?
Çözüm olsaydı
En büyük asi olurdum
Her şeye isyan ederdim
Kavuşmak için
Dağları devirirdim
Irmakları uç uca ekler
Sularıyla akardım
Yıldızları gökyüzünde dizer
Senin için yol yapardım

Ağlama diyorum
İsyan etme diyorum
Diyorum ya
Laf işte benim ki
Yandığımdan böyle diyorum

Bak ben ağlamıyorum
İsyanda etmiyorum
Sadece çaresizliğime yanıyorum
Sen gurbetin çilesinde
Bense zamanın bitimindeyim
Hasretliğimizi vurmuşuz türkülere
Sevgimiz yanan yüreklerimizde
Yaşayıp gidiyoruz
Adına yaşamak dersen
Yaşıyoruz işte.