Duydum ki Şiiri - Gülden Işık

Duydum ki
Vazgeçmişsin
Yeniden sevilmekten.
Açmak isteyen goncalara
Güneşi yasaklamışsın.
Kaptırmışsın kendini
Bir ekmek kavgasına
Duygularını zincirleyip
Geçmişe hapsetmişsin.
Duydum ki!
Kapılmamışsın
Bahar rüzgarlarına.
Korkuyormuşsun da üstelik
Ayaklarını yerden kesmekten.
Oysa seni bekliyormuş sevgiler
Açmak istiyormuş
Yosun tutmuş yüreğinde
Güneşi bekleyen gonca güller.
Duydum ki!
Unutmuşsun
Köşe başlarında bekleyip
Sesini duyduğunda titrediğin
O' seven sevgiliyi.
Zor geliyormuş artık sana
Aşkın dikenli yollarında yürümek.
Bir yudum da olsa mutluluğu
Hayatın son deminde
Bir nefes de olsa içmek.
Duydum ki!
Mühürlemişsin
Kalbinde sevdaları
Ve onlarda yaşayan o güzelim anıları.
Kurallara boyun eğmeyi
Çoktandır öğrenmişsin.
Bilmiyor musun?
Kuşattığın şatolarda
Acılarla saltanat sürmek hüner değil!
Hüner değil
Kendini yaşamak isteyip de
Cesaretini kaybetmişliğin.
Duydum ki!
Alışmışsın
Alışmışsın teslim olmaya...
Senden güçlü çıkmış
Bencilliğin.

1998.