Duyduk Duymadık Demeyin! ! !

sabahlar olmuyor
olmasını isteyen de yok ya!

öyle zor geçiyor ki sensiz her saniye,
ölümü soluyor yokluğunda nefes nefes;
tükeniyorum en bahtsızından, haliyle.
alacakaranlığında bir gecenin,
dalmışken hasretine,
irkiliyorum her telefon sesiyle.
öykü gözlüm,
yoksa göremeyecek miyim o güzel gözlerini,
bir daha dünya gözüyle.

uzuyor geceler.
bitmiyor geceler.
santim santim beynimi kemiriyor
aykırı, usulsüz düşünceler.
hep dönmeyecekmişsin gibi bir his doğuyor içime.
hiç sebepsiz,
durup durup darlanıyorum kendi kendime.
Bazen de gülümsüyorum resmine bakıp,
mutlu oluyorum ikimizin yerine.

her acıktığımda kuşlara yem veriyorum,
susadığımda su.
bir onlar beni dinliyor,
ve de anlayabiliyor doğrusu.
sonra adın siliniyor,
ihanet ediyor bana adını yazdığım camların buğusu.

sonra gerçeği anlatıyor radyo haberleri.
yitirildi diyor o eski sevdalar.
vakti geçti artık bir aşka yanmanın.
vakti geçti artık rol yapmadan ağlamanın.
parçalıyor sanki adam kendini,
bağıra bağıra anons ediyor;

sevmeyin, sevmeyin, sevmeyin!
tedavülden kalktı sevmek,
duyduk duymadık demeyin! ...