Duyduğun Ölümün Sesi Şiiri - Ömer Duru

Yastığımda hikayelerimi,
Yatışlarını kalkışlarını
Sıcak kalmış anılarımı uyuttum.

Doymadığım bakışlarını göğsümde sabahlara yatırdım.

Doyulmaz dokunuşların vardı.
"Rahatsız olma, kalkma,
Bakışlarını kaçırma"

Nefes almazdım.

Sen uyu rüyalarda, sakın kıpırdama
Değişmesin nefes alışların, alışlarım,
Alışılmışlarım da yok sen de yoksun,
Gelirim dedin giderken, beklemiştim.

Zaman geçmedi,
Dünya gelinlik giymişken,
sabah fakirlikten kalan zenginliğimle
Uyandım yarınlara

Toplanmış insler cinsler,
Herbiri bir yerde seni bekler.

Dışarı zemheri, dışarı kar
Dışarda yatıyor yar.

Buz kesmiş solgun bedenini ısıtırım
Demek istediğim Yar
İzin vermediler yatmana
Ne onlar ne de kar.

Sıcak yatağında halen kokun gelir
Her uğradığımda yanına.

Bade oldun meylerde, seni içtim
Hasat zaman geçti seninle biçtim
Hazandan bahara sensiz geçtim

Ne zaman geçtin hayattan
Binmem daha düştüğümüz attan.
Gidişinle neler değişti bilsen
Sanki geçiyoruz sırattan

Mezar taşındaki adınla soldun
Oturduğumda, taşına baş koydum
Omuzumda güç boynumda koldun
Gittin sessizce Azrail'le bir oldun

Sen gidince şehrin ışıkları körsendi
Sende parlıyormuş, sabah gelmedi
Geceler loş, sokaklar boş kaldı
Yağmur bulutu şehirden gitmedi

Sandal çıkmadı denize,
Dalgalar sahile vurmadı
Kokun yaktı doldu genize
Saatler bile kurmadı
Zaman durdu bize

İki kürek, üstüne toprak attık
İnan o kötülüğü de yaptık

Hayallerin eskidi, çerçiye sattık
Yeni hayal büyümedi battık.

Şimdi yanaklarda ırmak izi var
Kahvelerin bulut ağırlar
Kızıl saçlarını rüzgar tarar
Baharlar geçti senden
Ölümün sesidir bize kalanlar.