Duyanın olmazki Şiiri - Ömer Tural

DUYANIN OLMAZ

Gelen yemeğini yer,suyunui çer
Halin nedir diye soranın olmaz
AnkaraNIN yolu nereden geçer
Sesin feryadını duyuanın olmaz.

Bir köy var kar üce eteklerinde
Mutluluğa özlem duyanların köyü
Bal yapmaz arılar peteklerinde
Çağlayan sularda doyanın olmaz.

Senki taşlı kuru topağın vardır
İçinde gezipte oynadığım yer
Dertlerin vardı sıra dağlar misali
Dertlerine derman olanın olmaz.

Dağlarda bağların vardı kurudu
Suları kesildi gözler kurudu
Bakan gözler görmez diller kurudu
seni selamete salanın olmaz.

Ovada suların kuruyacakmış
Topragın kanserle sarılacakmış
Bitip tükenipte yok olacakmış
Paraya satılmış düşünen varmı.

Aşağı mahle var birde yukarı
Birde suyu akmayanların mahlesi
Çilesi çok köyüm saymakla bitmez
Sususluk halinden Anlayan varmı.

Parke taştan yolar çamır görülmez
Tepeden köprüsünden geçilmez
Selam alııpta selam verilmez
Bu vahim haline dur diyen varmı.

Kara tren geçer hemen altından
Metropl yammışır Kara yoları
Yirmidört saaatın hersaatinde
Gelinirya bilmem gelenin varmı.

Karşı köyler seni örnek gördüler
Ne olduysa oldu seni geçtiler
Dünyaca söylerin adın ünlenir
Karagöldür köyüm diyenin varmı.

Ömer TURAL derki söze güvenme
Yarım yurum pişmiş öze güvenme
Bir gözünden diğer göze güvenme
Karagöl sesini duyanın varmı.

Ömer TURAL