Duyan Yok Şiiri - Ahmet Kara 4

İnsanın toprağı gibisi hiç yok,
Gurbet elin derdi çok, vefası yok.
Bir kenarda ağlasan tıslasan da,
Kapıyı çalan, derdini soran yok...

Bir zamanlar gönlümün kapısında,
Sevdamın gülüydün yanı başımda,
Hasretin var şimdi, kara yazımda,
Bir hal oldu da, derdimi soran yok.

Kim yanar ağlar, beyler bir garibe,
Sormazsan yar, nasıl gitmez gücüme,
Bir yaradır, düştüm gurbet eline,
Aldım sazı vurdum tele, duyan yok.

Ben yazdım yazımı, başa belaymış,
Güvendiğim dağlara, karlar yağmış,
Bu bahtımda sensiz, hepten karaymış
Üşüdüm de, üzerimi örten yok.

Ahmet'im dermanı kulda arama,
Sırtın bir vefasıza hiç dayama,
Gönül koyup, için için ağlama,
Ağlasan da, gözyaşını silen yok.

Ahmet KARA- 2018 (Meram Bağları)