Duyan Olmadı Şiiri - Kemal Doğanay

Tekrar açmak için solar çiçekler
Uyumayan hasta sabahı bekler
Yaşlıların kalbi çok erken tekler,
Dedim amma beni duyan olmadı.

Gül toplarken diken batar ellere
Bülbülün feryadı düşer dillere
Bir selam yolladım bizim illere,
Dedim amma beni duyan olmadı.

Leyleğin ömrü hep laklakla geçer
Kırlangıç süt sağar çocuklar içer
Kurumuş buğdayı Yunus'da biçer,
Dedim amma beni duyan olmadı.

Havada bulut var yerinde durmaz
Avcı nişan alır her zaman vurmaz
Babasız çocuklar geçmişi sormaz,
Dedim amma beni duyan olmadı.

Köprünün altından çok sular aktı
Bülbül dertli öter bağrımı yaktı
Gözümün önünde şimşekler çaktı,
Dedim amma beni duyan olmadı.

DOĞANAY 'ım hayat gelip geçiyor
Gençler caddelerde güzel seçiyor
Terzi gelmiş bugün kumaş biçiyor,
Dedim amma beni duyan olmadı.