Duyan beni Şiiri - Hasan Hüseyin Beydil

DUYAN BENİ…

nasıl severim bilir misin,
…Hasan Sabbah’ı, Hallacı Mansur’u sonra mı Seyyid Nesimi’yi,
Baba İlyas’ı, Baba İshak’ı ve Bedreddin’i, Pir Sultan’ı…
hem yazar kalemim hem de çizer
duyan beni…
bu öyle bir aşktır ki yüzyıllara bedeldir hele bir bilsen,
ben onları nasıl seversem, onlar da beni öyle severler
her birini o barikat senin, bu hücre benim kızıl sancaklarını taşıdım,
kiraz ağaçlarından güle güle ölümlere daldım
duyan beni…
ne çok isterdim bilmeni,
ne yoldaş bildiğimizi yıktık ne de kendimizi
üstümüzde başımızda olmasa da yediğimiz içtiğimiz şuncağız olsa da
bir elimizde taşımız, bir elimizde kızıl sancağımız
içimizde içerde, dışımızda dışarda doğduk doğalı
kimi zaman öğrenci, kimi zaman işçi, kimi zaman işsizken
susmayı, durmayı asla bilemeden hırsızlara, katillere karşı birleştiren
yüzlerine tükürmekle kalmadık sömürgecilere, rantçılara, faizcilere,
özel mülkiyetçilere karşı diren “nerede olursan ol” diyenlerden ol
duyan beni…
ne dişin kalacak ne de tırnağın, ne umudun kalacak ne de sevdan
rüyalarında bile göremeyeceksin her yanını hüsran saracak
tek bir nefese muhtaç bırakacak en sevdiğin
gör bak nasıl seslenecekler her biri bir yanından
yine yeniden yaratılacaksın onların fısıltılarıyla
vazgeçmeyeceksin Marx, Engels, Lenin, Stalin’nin,… hiç birinden
“bu aşk, bu sevda, bu özlem,…” kaç bin yıllık diye haykıracak,
gözlerinin içine bakacak, avaz avaz bağıracaklar
bedeninin her hücresinde, ruhunun her zerresinde
Suphilerin, Hüseyin, Deniz, Yusufların,
Mahirlerin, İboların ve Mazlumların,…
“devrim ve sosyalizm için umudumuz sende” deyişleri
duyan beni…
öyle bir fırtına ol ki gök adeta yırtılsın,
göğün sesinden çok senin sesin dünyanın her yerinden duyulsun
ve her milim toprağa, suya, dağa, taşa, ormana yağmur, kar olup yağ ki
kızıl sancağı hainlerin, fırsatçıların, fesatların, kahpelerin, sömürgecilerin
kalelerine, saraylarına dikesin, tüm dünya tam bir kızıl gün olana dek
duyan beni…

Hasan Hüseyin Beydil
27.04.2020