Duyamadığın Şiiri - Mehmet Kesici

Kaç hazan geçti
Kaç hüzün üstümden
Ve kaç mor gözlerimden
Özlerimden döküldüğüm
Zor yılları devirdim de yıkamadığım bir seni.

Çıkamadım zirvesine başı dik
Ya boynumuz kaldı eğik ya da bağrımız ezik
Patikalarında gezdik aşkların, dik merdivenler
Hep gidenler oldu ve silinenler.
Kesildiler sivri diller kıyamadığım bir seni.

Kaç ayaza yattım, bilmem
Kaç tufana tutuldum, unuttum
Kaç kırmızıyı kuruttum bağrımda, sorma
Savrulan Kül’dü üstümden
Çürüttüm de ömrümü çıkamadığım sevdanı asla

Seni başımın belası
Seni kaşımın çatığı kara
Yara bere dolandım da çevreni
Dolanamadım bir seni bir de sevgini
Yenilgimin tek onuru, gururum, duyamadığın tek an.

Doyamadığım yıllarım oldu, üzülme
Süzül sen yine göğümden mavi ve derin
Yerin yüreğimdir can evim senin
Sererim ömrü önüne, ölümüne
Aşkın özüme ram
Yoksan haram nefes bile, soluk diye alamadığım.