Duyalım mı? Ne Dersin? Şiiri - Mehmet Şahan

DUYALIM MI? NE DERSİN?

Haşlandıkça pişen aşın sesini,
Özümüzde duyalım mı? Ne dersin?
Okşandıkça düşen başın sesini,
Özümüzde duyalım mı? Ne dersin?

Gülünce gönüle akan gözleri,
Yüzüne gül diye bakan gözleri!
Yüreği kor gibi yakan gözleri,
Özümüzde duyalım mı? Ne dersin?

Karıncaya engel olan yokuşu,
Yavrusuna hasret kalan bir kuşu,
Yuvasından ayrı düşen baykuşu,
Özümüzde duyalım mı? Ne dersin?

Uzanırken sarkıp titreyen eli,
Bukle, bukle burkup inleyen teli!
Ah almaktan korkup ünleyen yeli,
Özümüzde duyalım mı? Ne dersin?

Edep ve arından saklanan gizi,
Sevginin harından aklanan sızı!
Kalbinin narından yanan yıldızı,
Özümüzde duyalım mı? Ne dersin?

Rızkını arayan börtü, böceği;
Zemheride, güzde açan çiçeği!
Varlığı her yerde anan gerçeği,
Özümüzde duyalım mı? Ne dersin?

Pir-î Fâni der ki; anla fendini,
Eşrefi Mahlûk bil her bir ferdini!
Hakk’ın emri üzre kulun derdini,
Özümüzde duyalım mı? Ne dersin?

MEHMET ŞAHAN (PİR-Î FÂNİ)
31.10.2021 - KİLİS