Duyabilene Helâl Şiiri - Mehmet İslami

Sûfîlik Ateşten gömlektir canlar
Bun gömleği giyebilene helâl
Bu esrârdan bigâfildir insanlar
MâşeAllâh diyebilene helâl

Bin dört yüz elli Üç çağı kapatıp
Açılan çağ İslâm ile tıpa tıp
Dokuz yüz otuz dört fetihi satıp
Yerine taş koyabilene helâl

Seksen altı yıldır çaldıkça çanlar
Sustur diye düâ etti ihvanlar
Bunun hikmetini ârifan anlar
Hevâsına kıyabilene helâl

Güne Ayasofya basmıştır kadem
Kâbil reddetti babamız Âdem
Ceddi inkâr eden kâfîrdir madem
Müslümanken uyabilene helâl

Müslümanın Müslümandır gardaşı
Silecek gözünden dökerken yaşı
Yerine koyacak düşen her taşı
Kırkyıl hatır sayabilene helâl

Milli mefâhire atılan közü
Devâsızdır cana kattığı sızı
Beden eğitimi diyerek kızı
Mahremimi soyabilene helâl

Bunca yıldır kaşıyorken başını
Haram bildi ekmeğini aşını
Ele alınmayan çakıl taşını
Avucuna koyabilene helâl

Yüz senedir hep ayakta uyuttu
Eme, eme damarımı kuruttu
Dedesini ninesini unuttu
Gâfletinden ayabilene helâl

Habîbini uhdesinde yoğuran
Ümmetini İKRÂ’ ile çağıran
Ömür boyu hakîkatı bağıran
İSLÂMİ’yi duyabilene helâl