Duy Yaradanım Şiiri - İbrahim Etem Ekinci

DUY YARADANIM

Beklemem boşuna şeyda bülbülü,
Bağımda açacak gülümmü kaldı,
Çaldı kayalara sevdanın seli;
Yıkıldım mahvoldum halimmi kaldı.

Bıktım şu feleğin acı kininden,
Sahte tebessümden yalan yeminden,
İntizarlar dökülmüyor dilimden;
Kalbimin sesinden duy Yaradanım.

Mecnun gibi çıktım dağlar başına,
Yılan gibi süründürdün peşine,
Kerem olup yandım aşk ateşine;
Kasırgalar aldı külümmü kaldı.

Bıktım şu feleğin acı kininden,
Sahte tebessümden yalan yeminden,
İntizarlar dökülmüyor dilimden;
Kalbimin sesinden duy Yaradanım.

Kamber gibi Arzu için çobanlık,
Ayvaz gibi Körüğluna şahbanlık,
Ne serveti istedim ne hanedanlık,
Bir canımdan başka malımmı kaldı.

Bıktım şu feleğin acı kininden,
Sahte tebessümden yalan yeminden,
İntizarlar dökülmüyor dilimden;
Kalbimin sesinden duy Yaradanım.

Etemi- yim biraz gülmek yeterdi,
Gam kervanım ağır ağır giderdi,
Bu son darben ölümdende beterdi,
Zindan oldu dünyam yolummu kaldı.

Bıktım şu feleğin acı kininden,
Sahte tebessümden yalan yeminden,
İntizarlar dökülmüyor dilimden;
Kalbimin sesinden duy Yaradanım.

İbrahim Etem EKİNCİ 22.05.1979 Erzurum