Duy Sesimi Baba Şiiri - Yahya Yahşi

Canım Babam;
Yılların yorgun dokunuşları var yüzünde.
Acıları iki büklüm okuyorum gözbebeklerinden
Buruk içten bir hayat sevgisi dokuyor tebessümün
Sen varken de yokken de sana doyamıyorum baba.
Karanlıklar seninle aydınlanıyor,
Vefa ölümsüzlük iksiri sürmüş yüzüne,
Yorgun alın çizgilerine ne çok şey sığmış,
Bunu kırkında anlayabildim ancak baba.
Kime sorsan sokağımızda,
İyi insan diyorlar.
Bunca yıl sırtımda ne çileler, insan taşıdın.
Üstünü köprü bildiler yine konuşmadın.
Çile bülbülü gibi gamlıydın,
Dertleri gönlüne döküp, ılık şerbet gibi içtin baba
Sen toprağa sevdalıydın,
Bitkilere yarendin.
Konuşupta dertleştiğin tek adamdı ağaçlar.
İnsanların çirkefleşen yüzlerinden
Hep kaçtın baba.
Evlatlarını hep sevdin.
Giymedin giydirdin, yemedin yedirdin.
Hep kendinden verdin.
Acıları sineye çekip, bize bal şerbeti sundun baba
Kıymetini bilemeyen vefasızlara bile,
Ay gibi parıldardın baba.
Şimdi ıslak kirpiklerinden düşmeyen bir damla gözyaşını,
Alıpta sürmek isterdim tenime.
Senin ikliminde esmek isterdim çoğu zaman
Yaptıklarını yaptıklarıma katıp uzanmak isterdim,
Sonu olmayan bu hayat yolunda canım babam.
Sana layık bir evlat olabildim mi?
Hep bunu düşünüyorum, evlendiğim günden buyana.
Sessizce sevişini özledim.
Geceleri kestane közlemelerini,
Sana iyi bir evlat olabildim mi acaba baba?
Hep varlığında seni sevdiğimi söylemek istemişimdir,
Bir tek sana anlatamıyorum sevgimi baba.
Bu yönümle sana benziyorum, hiç değilse
Ama seni çok seviyorum.
Bunu ancak gözlerimden okuyabilirsin baba
Doğduğum günü hatırlarsın.
San ki! Bende hatırlıyorum.
Çocukluğumdan kalma hatıralarla
Avunuyorum.
Yememiz için getirdiğin o büyük balığı görünce nede coşkulanmıştık.
Her şeyden ders verirdin bizlere, ışık olurdun.
Sen bizi hiç karanlıkta bırakmadın ki! Baba.
Ben sevmekten hiç yılmadım sende yılma sakın baba.
Tüm dünya çeksede yorganını üstüne,
Ben senin yorgun teninde, ter kokunda uyuyacağım baba.
Senin kokunu özlüyorum.
Yardımını, yolgöstericiliğini,
Hayal dünyamda ruhunu hep besteleyeceğim.
Seni yalnız bırakmayacağım canım babam.
Yakınındayım ama uzaktayım.
Görüyorum ama dokunamıyorum çocukluğumdaki gibi…
Güneşe gözlerini çeviripte bakarsan belki görebilirsin beni,
Gözlük takıp bakanlaraysa
Hep uzak kalacağım baba.
Her sevgisiz gözüken sevgisiz değildir. Baba
Her sevdiğini söyleyende sevmiş değildir. Baba
Gerçek sevgi
Gelmesi muhtemel sıradan değil,
Gitmesiyle yüreklerde boşluk yaratandır. Baba
Senin renk veren gülüşlerine tutunur insanlar.
Bense her rengine boyanmışım.
Sarraf gibi değer biçtim. Ömrüne bedel.
Meğer sen ne büyük adammışsın
Bunu ancak kırkında anlayabildim. Baba
Seni nede çok seviyorum
Her zerremde seni hissediyorum,
Artık ölüm vakti gelene kadar
Hayat banada vız gelecek vız gidecek baba.
Bir gün çekip gidersen, ya da ben senden önce,
Hiç sorun değil cennet yamaçlarında buluşuruz inşallah
Üstesinden ancak böyle geliriz şu garip hayatın.
Rabbim kavuşturur bir gün elbet.
Zamanımız varsa her şey gelir geçer
Ancak senin gibi veliler zamanı delerde geçer.
Ben üç şey biliyorum bu hayatıma dair.
Birincisi seni nede çok sevdiğimi.
İkincisi senden geriye kalan her şeyi
Üçüncüsü her şeyimden artan hiçbir şeyi…
Bu hayat dar geliyor banada baba
Ama sözümü tutacağım.
Seninde söylediğin gibi
Bu dünya ne kahkahalara boğulup şarlatanlar gibi aşırı sevinmeye gelmez
Nede gama boğulup hayat a küserek kahretmeye.
Orta bir hal üzere yaşayacağım.
Söz baba.
Öyle bir yaşam süreceğim ki
Seni yaşatacağım,
Seni anacağım her daim baba.
Sen buralarda olmasanda ya da ben!
Söz yeni ocağımızı ben kuracağım
Cennet yamaçlarında inşallah baba.