Duy Halkım Şiiri - Fahri Bulut

DUY HALKIM
Bu kış yine yoksullar, üşüyüp, titreyecek,
Yaşlılar ve hastalar, yataktan çıkmayacak,
Sus payı ve oy payı, sadaka verilecek,
Gerçekleri görmeyen, vay benim yoksul halkım!

Aydınlara düşmanlık, bitmeden kurtuluş yok,
Tez gafletten uyan da, karanlığa bir mum yak,
Seni aldatanların, sırtları pak, karını tok,
İleriyi görmezsin, bari beni duy halkım.

Gör Atan Atatürk’e, seni düşman ettiler,
Diyaneti kurana, din düşmanı dediler,
Bismillah çeke çeke, kul hakkını yediler,
Dostlar kim, düşmanlar kim, bilmez oy benim halkım!

Allah’la aldattılar, din ile uyuttular,
Torunun bile borçlu, varlarını sattılar,
İşledikleri suçu, muhalife attılar,
Dinciler kim, dindar kim, bilmez hay benim halkım!

Bunlar belgeli, suçlar, iftiradır sanmayın,
Atatürk’ün aydınlık, yolundan hiç sapmayın,
Bir daha kandırılıp, eyvahlarla yanmayın,
Özgürlüğün de gider, benim uslanmaz halkım!

Gençliğe hitabeyle, Bursa nutkun okuyun,
Atatürk ne diyorsa, kafaya iyi koyun,
Bağımsızlık karakter, sözlerini anlayın,
Bağımsızlığın gider, benim uyuyan halkım.

Ben aydın bir şairsem, uyarmaktır görevim,
Beni mahcup eyleyin, hadi sizi göreyim,
Yüce Türk Ulusundan, hemen özür dileyim,
Size güvenim sonsuz, benim vefalı halkım.

Rızazade de sizden, andan içi yanıyor,
Fakir halkın ocağı, birem birem sönüyor,
Yetti de silkin uyan, gün akşama dönüyor,
Gerçekleri gör artı, gözün kör mü uy halkım.
13.11.2021
Fahri Bulut Rızazade